Reünie MULO De Boskamp 1958

Berend Schipper was, volgens zijn zoon Gert, boer in hart en nieren. Zijn handicap was echter zijn verstand. Hij was zeer kien en heeft twee keer een klas overgesprongen. Hij wilde graag het boerenbedrijf van zijn ouders overnemen. Zijn vader besloot echter, dat hij zou doorleren, want dan kon zijn broer, die minder begaafd was, de boerderij overnemen.

In zijn tuin in Roden verbouwde Schipper aardappelen en lag zelf op zijn knieën om die te rooien. Dit paste echter in die tijd niet zozeer in het beeld van veel Rodenaren. Als 'hoofd' van de MULO behoorde je tot de notabelen van het dorp en dan deed je dat niet!

Na zijn pensionering heeft Schipper zijn droom toch nog enigszins verwezenlijkt, door in de buurt van Langelo een boerderijtje te kopen.

Toch een leuk verhaal.

Groet,
Jan Lever.

Ook mevrouw Berends, de handwerkjuffrouw, was op de reünie van 2010 gekomen. Ze had een paar leuke foto's van toenmalige collega's bij zich.Die waren ook op haar bruiloft aanwezig!
Heel aardig is de brief die wij begin 2011 van haar ontvingen!

De heer Glass was bij de reünie in 2010 aanwezig en schreef ons nog een bijzonder aardige brief met een terugblik op het samenzijn.

Jakob en Gesina van Harten 70 jaar getrouwd
Ze zijn allebei in de 90, maar nog altijd zeer scherp van geest. Jakob en Gesina Geertruida van Harten uit Witteveen zijn 70 jaar getrouwd. Vandaag vieren ze hun platina huwelijk: 'We doen ons best hoor, om er een mooie dag van te maken.'

Het eten wil wat moeilijk zakken vandaag, maar ze voelt zich er niet minder feestelijk om. 'Het klinkt niet alsof ik er last van heb toch?' Gesina Geertruida van Harten-Hagedoorn is 94 jaar oud, net als haar man Jakob. Al sinds hun 18^de zijn ze samen.

Vandaag kreeg het jubilerende echtpaar bezoek van wethouder Rico Schans, hij kwam de felicitaties brengen namens de gemeente, vertelt Gesina: 'De locoburgemeester is net op de koffie geweest, die andere had corona. Was heel leuk hoor.'

Krullen
Het echtpaar Van Harten kwam elkaar 76 jaar geleden letterlijk op straat tegen in Balkbrug, Overijssel. Naast de kruidenierszaak van de vader van Gesina volgde ze wekelijks catechisatie: 'Dat was naast ons huis. Toen dat op een dag klaar was, liep ik naar buiten, stond daar een groepje jongens op de stoep. Ook mijn man stond ertussen. Hij had een hele mooie kop met krullen. Ik zei tegen mijn moeder: 'die is van mij'.'

Jakob en Gesina wonen sinds vorig jaar augustus in Thoes in't Groen in Witteveen. 'Onze dochter heeft daarvoor gezorgd. Ze doet heel veel voor ons, daar zijn we heel gelukkig mee. Het is een heel mooi appartement, uitkijkend op het groen. Zo heet het hier ook hè', zegt Gesina gevat. 'Daarvoor hebben we 65 jaar in Roden gewoond, altijd in hetzelfde huis aan de Molenweg.'

Wiskundeleraar
Voordat ze naar Roden verhuisden, woonde het stel nog maar kort in een nieuw huis in Middelstum. 'De gordijnen hingen nog maar nauwelijks en toen moesten we alweer vertrekken', blikt Gesina terug. Het was in 1958, Jakob kreeg een aanbod om wiskundeleraar te worden op een nieuwe school. 'Hij kwam thuis en vertelde dat we weer gingen verhuizen. Toen zei ik: 'dan ga je maar alleen!'. Ik zag het eerst niet zitten nee, als je net verhuisd bent dan is het niet leuk om weer te vertrekken.'

Jakob woonde vervolgens drie maanden in zijn eentje in de kost in Roden, voordat Gesina toch overstag ging. 'Uiteindelijk ben ik toch meegegaan. Na die drie maanden ben ik met onze dochter vanuit Middelstum overgekomen. Het is helemaal goed gekomen, want we zijn nog altijd getrouwd.'

Computergek
Jakob werkte 30 jaar lang als wiskundeleraar in Roden voor hij met pensioen ging. Hij kon er op zijn 58^ste uit. Gesina werd door haar ouders vroeg van school gehaald. Haar moeder had hartklachten: 'Ik moest daarom al vroeg in de zaak van mijn vader helpen. Heel wat tijd daarna werd de zaak verkocht. Ik hielp mijn moeder in huis en heb nog wat in de mode gedaan. Kort daarna trouwden we en kregen we onze dochter. Dus ik bleef thuis.'

Jakob was naast wiskundeleraar ook erg goed met de computer en in die tijd was dat vrij bijzonder. 'Mijn man is computergek. Elke dag zit hij nog achter de computer. Nee, dat is niet mijn hobby hoor. Toen we nog in Roden woonden noemde ik mijzelf wel eens een computerweduwe. Overdag was hij op school en toen hij thuis kwam maakte hij computerlessen. Die waren er toen nog niet, dus die moesten gemaakt worden door hemzelf. Dat had de school gevraagd.'

Verdriet
Jakob en Gesina kregen naast een dochter ook een zoon. Al geeft de gedachte aan hun tweede kind verdriet: 'Dat is een triest verhaal', verzucht Gesina. 'Onze zoon is op zijn 33^ste door een auto aangereden en overleden. Mijn man en ik waren toen in Zwitserland. Hij reed naar Roden en kreeg een lekke band. Hij heeft de auto in de berm gezet en is het laatste stuk gaan lopen. Het was donker en het regende, toen werd hij geschept door een auto. We hebben het die hele week niet geweten, want er waren toen nog geen telefoons. Een verdrietige tijd.'

De tijd na de dood van hun zoon was een gitzwarte periode in het leven van Jakob en Gesina. 'Je denkt dat je nooit meer een goede dag gaat kennen. Dat heeft een hele tijd geduurd. Maar het is lang geleden, wat ik zeg, inmiddels is het 33 jaar terug. Gelukkig hebben we in die tijd daarna heel veel gedaan samen, veel gereisd en veel van de wereld gezien.'

Kamperen
Want reislustig kun je het echtpaar Van Harten wel noemen. Samen zagen ze alle landen in Europa, twee keer de Noordkaap en ook Turkije werd bezocht: 'Na het pensioen van mijn man hebben we nog 48 jaar gekampeerd samen. Dat ik het allemaal nog na kan vertellen is wel bijzonder hè', zegt Gesina trots. De herinneringen staan haar allemaal nog helder voor de geest.

Vrijdag viert het echtpaar het huwelijk met de hele familie. Van de gedachte aan haar dochter, twee kleinkinderen en vier achterkleinkinderen komt ook de energie voor een leuk feest weer terug: 'Wat ik zei, het eten zakt niet zo goed vandaag. Maar je hoort wel dat ik er niet ziek van ben. Hopelijk knap ik voor morgen weer wat op. Ik ben gelukkig nog kwiek en mijn man is verder ook heel gezond. Alleen is hij wel erg doof, dat is wel eens lastig, maar zo samen redden we ons prima. Hij wast af, en dekt de tafel. We lopen allebei met de rollator een beetje rond in ons huisje. Dat gaat helemaal goed hier.'

Morgen komt de hele familie samen voor een lunch in Westerbork, maar voor die tijd wordt het platina huwelijk ook met de medebewoners van Thoes in't Groen gevierd: 'We zitten hier met achttien mensen, waarvan vier echtparen. Dat is toch bijzonder? We gaan trakteren op Friese Oranjekoek. Want we zijn getrouwd op Koninginnedag. Dat wordt gezellig.'

[Met dank aan Dagblad van het Noorden]

Een dag na de reünie bracht Hein een bezoek van de heer Van Harten en zijn echtgenote. Getuige de foto gaat het - ondanks de hoge leeftijd - goed met ze.

De heer Van Harten stuurt ons een mail, waarin hij zijn waardering uitspreekt voor de organisatoren en hij en zijn vrouw wensen ons een fijne dag toe.

Van de heer Van Harten ontvingen wij een uitgebreide brief, waarin hij oude herinneringen ophaalt en iedereen de hartelijke groeten doet.

De heer Wedzinga kan wegens gezondheidsproblemen niet komen. Hij stuurt ons een e-mailbericht met zijn hartelijke groeten.

In een mailbericht doet de heer Wedzinga de groeten en wenst hij ons een fijne dag toe.